Dlaczego Marx (z Engelsem i Hessem) napisał swoją obszerną książkę przeciw Stirnererowi (»Niemiecy ideolodzy«) a potem zmienił zdanie i jej nie wydał. Jak Marx przyjął "historyczny materializm" jako filozoficzną podstawę swoich późniejszych politycznych i ekonomicznych analiz? Jak i dlaczego legiony badaczy Marxa wszystkich możliwych światopoglądów, zbagatelizowały lub ignorowały tę wyraźną rolę Stirnera w rozwoju Marxa. Dlaczego nie przeanalizowali natury zwycięstwa Marxa nad Stirnererem. Ta historia jest tak obszerna, że wymagała przedstawienia w osobnym tomie (SS#4). Tak samo reakcja na zwycięstwo Nietzschego nad Stirnererem i legiony badaczy Nietzschego (SS#5).

Ci historycznie mający największy wpływ "zwycięzcy" nad Stirnererem, Marx i Nietzsche, są tylko podsumowani, natomiast reakcje grupy niemniej znaczących myślicieli na Stirnera w 22 rozdziałach bogato udokumentowane. Oto nazwiska niektórych z nich: Feuerbach, Bauer, Daumer, Ruge, E.v.Hartmann, Steiner, Mackay, Jodl, Joël, Max Adler, Gustav Landauer, Mauthner, Kropotkin, Klages, Kelsen, Husserl, Löwith, Buber, Carl Schmitt, Jünger, Adorno, Habermas, Althusser, Hermann Schmitz... Jedno jest dla nich wspólne: wcale nie oceniali nisko »Jedynego« Stirnera, jednak unikali, głębszej, opartej o argumenty analizy. Odbiór »Jedynego«, jak tu wyraźnie pokazano, miał miejsce, ale jest to historia zatajania.

Możliwe przyczyny takiego zachowania nie zostały w tym tomie omówione. W trakcie badań okazało się jednak, że głównym pomijanym problemem współczesnej filozofii, w stopniu większym niż kiedykolwiek, jest postępujący paraliż i skurczenie "oświecenia" z jednoczesnym (nieuniknionym) zmierzaniem ku sukcesowi. Teoretyczne rozważenie, problemu tej skali, pokażą w przyszłości, gdzie w historii należy umieścić Stirnera "LSR-Projekt". Zarys tego zamiaru jest omówiony w ostatnim rozdziale.